KARLOS TXAPARI

        Serafin Baroja, 1874-VIII

Horra sei bertso Karlos zazpigarrenari,

erderaz Niño Terso deritzen danari

honlako tituluak baditugu ugari,

nahi badiozka josi bere dinbreari;

        ez dek gaizki ari

        denen lotsagarri,

        eskiñtzen farrari,

        pailazo ergel hori;

ez zaigu kirten txarra guri erori!

Joan dan gerrako Karlos Kintuan illoba,

izoki hura baño haundiagua

Frantzian fundatuaz bere deretxua,

Pillipek traizioz eralditakua,

        behar du korua,

        behar du zetrua,

        behar du tronua

        Españiakua,

bear du izan gañera guztiz kaikua.

Zazpigarren Pernando sudurluze hura

behin batian zijuan beste mundura,

baña jatxi bañon lehen zuzen infernura,

hausi du Pilliperen lege frantzes hura;

        honela korua

        alaben burura

        berriz bihurtu da

        lehenengo modura,

zerraldo botatuaz Karlos putzura.

Ordu ezkeroz dator hoien iraitzia,

nolanahi dala hemen aurren jartzia;

ez zaiote ajolik odola ixurtzia,

español guziari digute tirria;

        basta da ikustia

        karlisten jendia,

        frantzes artaldia,

        zuavoz josia,

estranjeri guztiko sisaz betia.

Presidiyuan ordaiñ armaren karrera,

zeiñ pikarok uzten du horlako aukera?

Galdu guziak dute hoiekin sarrera,

gaizkeri guzientzat hori da barrera.

        Zenbait hegabera

        joan dek hoietara,

        joan biharrian bizi

        guztiko katera,

esanaz Viva Carlos eta Gu gera!

Karlos, erregetzako ez zerade oihala,

ez diozu botako zuk azkazala;

karlistak badakite lastai bat zerala,

ta zure izenian gizentzen dirala;

        berak diote hala,

        ta iñolaz hala da;

        ea, Karlos, bada,

        juaz atabala,

zuaz Españiatik enoramala!